Chwilo trwaj.

Drobnostki budują nasz dzień. Stają się kwintesencją każdej godziny spędzonej razem. 

Nie ma nic fantastyczniejszego od obserwowania jak dorasta Dziecko. Jak staje się świadomym bytem. Jak poznaje świat, jak tworzy się Jego charakter.

Choć człowiek bywa niesamowicie zmęczony, choć nie raz, ani nie dwa, Dzidziol próbuje wejść nam na głowę, absurdalnie się upiera, tupie nogą, buntuje się, krzyczy, wrzeszczy, piszczy wniebogłosy, to za największe skarby świata nie oddałabym możliwości zobaczenia zdziwionej miny Jula, gdy ujrzał w ciągu dnia...Księżyc!

To zawieszenie...zdziwienie...niedowierzanie... 

Taka fascynacja do zobaczenia jedynie w oczach dziecka...